Ik snap wat je bedoelt.
Maar Ian vind het niet erg als ik het zeg.
Het is een geintje tussen mij en hem, en hij weet dat het zo klinkt.
Als hij iets niet leuk vind van wat ik zeg, dan zegt hij dat tegen mij, en hij weet ook dat ik er dan mee stop.
Ik ga niet door als hij het niet leuk vind.
Het dom kijken van Ian, is gewoon de manier waarop hij kijkt, en niet omdat ik iets zeg wat hij niet begrijpt.
Bij Ian begint het langzaam minder te worden, omdat de drukke tijd voorbij is.
Wij praten heel veel over de tics die Ian heeft.
We praten erover hoe het op andere mensen/kinderen over komt.
Wij zijn met Ian ook druk bezig om alles onder controle te krijgen, alleen duurt dat erg lang.
In zijn schulp zitten doet Ian al het grootste gedeelte van zijn leven.
Hij heeft namelijk ook PDD en de meeste emotionele contacten wijst hij af.
Juist door de grapjes die wij met hem maken, hebben wij een gezonde relatie met hem.
Ondanks alle problemen die Ian heeft, en ADHD, GTS en PDD zijn er maar een paar van is Ian een heel gelukkig kind.
En als mijn opmerkingen tegenover hem helpen, blijf ik dat doen.
Dus ik begrijp heel goed wat je bedoelt, maar soms is het goed om niets te veranderen.
Groetjes,
Sandra